Osmanlı Alim ve velilerinin en meşhurlarındandır. Osmanlı döneminin büyük devlet ve ilim adamı idi. Asıl ismi Şemseddin Ahmed’tir. Dedesi Kemal Paşaya nispetle “İbni Kemal” veya “Kemal Paşazade” diye tanınmıştır.
1468 (H.873) yılında Edirne’de doğdu. İbni Kemal hazretleri durmadan din için, devlet için, halk için gayret etti. Cinnîlere de fetva verirdi. Eşsiz ve sayısız ilmî eserler verdi. 16 Nisan 1534’de (H.940) İstanbul’da vefat etti. Cenaze namazı Fatih Camii’nde büyük bir kalabalık tarafından kılınıp Edirnekapı dışındaki Mehmet Çelebi zaviyesine defnedildi. Ahmed İbni Kemâl hazretlerinin herkese öğüt ve nasihat niteliğinde darb-ı mesel hâlini almış kıt’a ve beyitleri vardır. Bunlardan bazıları şunlardır:
Kısmetindir gezdiren yer yer seni,
Arş’a çıksan, akıbet yer yer seni.
Her kim gayrın yolunda kazdı kuyun,
Kendi düştü kuyuya yüzükoyun.
Hemişe çok yanılır söyleyen çok
Ki söyler bulduğun dilde kemik yok.
Kıl iyilik suya at, bile balık,
Balık bilmezse, bilir ânı Halik.
Kişinin kadri eldeyken bilinmez,
Yerinde gevhere rağbet kılınmaz.
Sakla kurt enciğin derin oysun,
Besle kargayı gözlerin oysun!
Kuru yaş ile âdem baş olmaz,
Kişiden iş sorulur, yaş sorulmaz. (Kayanak:Osmanlı tarihi
YORUMLAR