Yunus Emre hazretleri, tasavvuf ehli, Hak âşığı bir zattır. Şiirleri, asırlar boyunca zevkle ve ibretle okunmuştur. Türbesi, Eskişehir’in Mihalıççık ilçesine bağlı Yunus Emre köyündedir. Başka yerlerde de makamı (türbesi) olduğu bildirilmektedir. 1948 yılında, Ankara-Eskişehir demiryolu genişletilirken, Yunus Emre hazretlerinin mezarı kaldırılmak istendi. Fakat bütün gayretlere rağmen buna muvaffak olunamadı. Bunun üzerine, yakındaki tepeciğin üzerine nakledilmesi düşünüldü. Bu işi beş kişilik bir heyet tanzim ediyordu. Başka kimsenin haberi yoktu. Hazırlıklar tamamlandı. Ertesi sabah erkenden, kimseye haber verilmeden, merasim yapılmadan bu nakil işi gerçekleştirilecekti. Sabahleyin mezarının yanına vardıklarında, otuz binden fazla insanın orada toplandıkları görüldü. Bu kimselerin nasıl haberi olduğu anlaşılamamıştır. Yunus Emre’nin kabri itina ile açıldı. 700 yıl geçtiği hâlde, bedeninin hiç çürümediği görüldü. Bir eli yüzünde, bir eli de kalbinin üzerinde rahat bir şekilde uzanmış, sanki uyuyordu. Mübarek bedeni oradan alınıp, tabuta konularak, 100 metre ilerideki yeni mezarına nakledildi. 100 metrelik yol ancak 3 saatte gidile bildi.
BEN GELMEDİM DAVA İÇİN;
Benim bunda kararım yok, ben bunda gitmeğe geldim Bezirganem metaım çok, alana satmağa geldim Ben gelmedim dava için, benim işim sevi için Dost'un evi gönüllerdir, gönüller yapmağa geldim Dost esrüğü deliliğim, âşıklar bilim neliğim Denşürüben ikiliğim, birliğe bitmeğe geldim Ol hocamdır ben kuluyum, Dost bağçesi bülbülüyüm Ol hocamın bağçesine, şad olup ötmeğe geldim Bunda biliş olan canlar, anda bilişirlermiş Bilişüben Hocamla, halim arzetmeğe geldim Yunus Emre âşık olmuş, Maşuka derdinden ölmüş Gerçek erin kapısında, canım arz etmeğe geldim. (Yunus Emre Hz. Nur içinde yatsın)
YORUMLAR