Ehl-i sünnetin amelde 4 hak mezhebinden biri olan Hanefî mezhebinin kurucusudur. Mutlak müctehiddir. Asıl ismi Numan’dır. Babası Sabit, Hazret-i Ali ile görüşmüş, zürriyeti için dua almıştır. Hicrî (80-150), milâdî (699-767) seneleri arasında Küfe ve Bağdat’ta yaşadı. Burada şehit edildi. Küfe Camisi’nde ders verirken bin talebesi her dersinde bulunurdu. Bir meseleye cevap bulunca talebelerine söylerdi. Hepsi uygun görürlerse; “Elhamdülillah” diyerek talebelerine; “Bunu yazınız!” buyururdu.
Din bilgilerini kelâm, fıkıh, tefsir ve hadis isimleri altında ayırarak bu ilimlere ait kaideleri tespit etti. Hanefî mezhebi Osmanlı Devleti zamanında her yere yayıldı. Bugün bütün dünyadaki Müslümanların dörtte üçü, onun yolundadır. Kalan dörtte birinde de ortaktır.
Güzel ahlak sahibi olan İmam Azam(r.a.) ilme ve ibadete düşkün biri idi. Kırk sene boyunca gecelerini ibadet ve ilimle geçirmesi hafızalarımızdan silinmeyen güzel bir kulluk örneğidir. Kur’an ve Sünnete sımsıkı bağlı olan Ebu Hanife (r.a.) derin fıkıh bilgisine sahipti. O, inandığını ve doğru bildiğini söylemekten asla geri durmamıştır. Ebu Hanife (r.a.), inançları için mücadele etmekten çekinmeyen güçlü bir kişiliğe ve cesarete sahipti. Bu nedenle onun hayatı hep mücadelelerle geçmiş, bu uğurda birçok sıkıntı ve eziyet çekmiştir. Allah-ü tela şefaatine nail eylesin.
YORUMLAR