Dua Arapça bir kelime olup çağırmak, birisine mesaj vermek, onunla irtibat kurmak manalarına gelir. Özel kullanımı esas alındığında ise, kulun Allah'a yalvarması, halini arz etmesi, içini dökmesi, ihtiyaçlarını dile getirmesi demektir.
Dua; Allahü telaya yalvararak muradını istemektir. Allahü tela, dua eden Müslümanı çok sever. Dua etmeyene gazap eder. Dua müminin silâhıdır. Dinin temel direklerinden biri-dir. Yerleri, gökleri aydınlatan nurdur. Dua, gelmiş olan dertleri, belâları giderir. Gelme-miş olanların da gelmelerine mâni olur. Dua, imanın en berrak bir göstergesi olduğu gibi aynı zamanda kulluktur, ibadettir. Hatta Peygamber Efendimizin (asm) beyanıyla ibadetin özüdür o. Dua Rabbe dönüş ve yönelişin adıdır. Yine dua, kuldan Rabbe yükselen kulluk nişanı, Rab’dan kula inen rahmet simgesidir. Daha doğrusu o, Allah'la kul arasında olan münasebetin tam odak noktasıdır. Kulluktan bahsedilen bir yerde, duadan bahsetmemek mümkün değildir. Allahü tela; “Bana hâlis kalp ile dua ediniz! Böyle duaları kabul ederim.” buyurdu. Bunun için, dua etmek, namaz, oruç gibi ibadettir. Allahü tela; “Bana ibadet yapmak istemeyen-leri, zelil ve hakir yapar, Cehenneme atarım.” buyurdu. Allahü tela, her şeyi sebep ile ya-ratmakta, nimetlerini sebeplerin arkasından göndermektedir. Zararları, dertleri defetmek için ve faydalı şeyleri vermek için de, dua etmeyi sebep yapmıştır. Hadis’i şerifte buyuruldu ki: “Dua, ibadetin aslı ve özüdür. Allah katında duadan makbul bir şey yoktur. Dua yetmiş türlü kazayı önler. Ömrün bereketini artırır.”
YORUMLAR